สมชุดลายพราง แล้วเดินทางผมต้องไกลห่างจากบ้าน
และแม่เป็นไงบ้าง ผมสบายดี แต่ว่ามีคิดถึงบ้าน
หน้าที่ผมต้องทำอยู่ มีพี่น้องช่วยอยู่ข้างๆ อยู่
ปกป้องเนี้ย ประเทศกู จะต้องเจออะไรก็ยังไม่รู้
คืนนี้ต้องเดินลาดตระเวน
เพื่อปกป้องชายแดนไม่ให้ใครมาข้ามเขต
อาจมีคนขนยาเสพติด
เข้ามาในประเทศ
มันเลยเป็นสาเหตุ
อยู่ในป่ายามรัตติกาล
ได้แต่หวังในใจให้คืนนี้นั้นผ่าน
ผมจะช่วยคุณดูแลเอง
เหมือนผมเป็นรั้วของชาติ
ตอนผมนั้นลาดตระเวน
คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าฉันจะเจออะไร
เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา
เดินเข้าในป่าหยิบแม็กกาซีนเอาขึ้นมาใส่
ไม่อยากให้มีแม้คราบเขม่า
ไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรอะ
หยิบมีดเอาขึ้นมาฝ่า
ในป่าที่รก ในพงในไพร
และไม่อยากจะเหนี่ยวในกงไกร
ทำได้แต่เพียงเดินตรงไป
แต่ก็มีในบางนาที
ที่คิดถึงบ้านที่จากมานะ
ถ้าเจอศัตรูจะทำยังไง
ในใจก็ไม่อยากที่จะปะทะ
ถ้าศึกนี้ไม่ชนะ
และลมหายใจผมมันจะขาด
ฝากบอกพ่อกับแม่ที่บ้าน
ว่าลูกของท่าน เป็นรั้วของชาติ
คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าฉันจะเจออะไร
เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา
มันคงเป็นเสียงที่มาปลุกให้นายลืมตา
นายอาจจากไปแบบไม่คืนมา
ในป่า มันลับตา อาจต้องจากลา
เสียงนาฬิกาปลุกไม่ดังจากมือถือ
แต่มือถือปืนหนักก็ต้องฝืน
ในโสตประสาทที่มืดตื๊ดตื๊อ
แต่มันคือหน้าที่ที่ต้องยึดถือ
ตอนที่ห่ากระสุนมันขับเคลื่อนเข้า
คราบเลือดสาดเปรอะเปื้อนเป้า
พรุ่งนี้อาจไม่อยู่เล่าเรื่อง
เหลือเพียงน้ำตาที่เอ่อเคลือบเบ้า
ขอแค่คนทางนั้นน่ะปลอดภัย
เพราะว่าคนทางนี้ไม่ถอดใจ
หน้าที่ที่พวกเราทำไป เพื่อเธอ เพื่อไทย
คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไร
เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา
คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไร
เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา